χαϊδεύει και ζαλίζει και μεθάει
κι’ απ' το φεγγάρι πέφτουνε σαν άνθινη
βροχή τα φίλτρα, αγνές πνοές του Μάη.
Τα χέρια, ερμηνευτάδες των εσώψυχων, ξεχνιούνται, πότε σφίγγουν, ή γλυστράνε
κι' απ' το φεγγάρι πέφτουνε βαρύπνοα
γαρύφαλα σα φλόγα και γελάνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου