ΜΕΤΕΩΡΗ ΠΟΙΗΣΗ

Αιμορραγω μεσα στις λεξεις

με τους αγκυλωτους φθογγους

μιας γλωσσας που αργοπεθαινει

κατω απο τα δαχτυλα μου.

Ακροβατω πανω σε δρομο

φαρδυ και σιγουρο

που εχουν ανοιξει

χρονια πριν

για να διαβουν

ηρωες αυτοι

και να διαβω κι εγω

και το σιναφι μου

αναιμακτα.

Κι ομως

αιμορραγω...

Ματαια

οι λεξεις παιρνουν νοημα

για να χαθουν σ'ενα πηγαδι

βαθυ και σκοτεινο

που μονο εσυ μπορεις να το φωτισεις

Κι η αγαπη μου για αυτες

μια δινη που αλλαζει φορα

που οδηγει σε σενα...

Μενουν οι λεξεις

μετεωρες

μια ποιηση

αγκιστρωμενη στους φθογγους

Κι η αγαπη μου μια δινη

που αλλαζει φορα...

Για σενα....

(Κ.Λαμπρουλης)