Παραφωνια

Ω χαρά της ψυχής μου!Αν ύστερα από κάθε τρικυμία Είναι ν’ ακολουθεί τέτοια γαλήνη,τότε ας φυσούν οι άνεμοι ως να ξυπνήσουν το θάνατο! Η βάρκα μου ας παλεύει όσο θέλει σκαρφαλώνοντας του πελάου τα βουνά, ψηλά ως τον Όλυμπο,και ας βυθίζεται πάλι..

Αν είταν τώρα να πεθάνω, θα είτανε για μένα τούτη η ώρα το στεφάνωμα της ευτυχίας[…]

Δεν έχω λόγια να πω τη χαρά μου.Μου πνίγει το λαιμό. Κι αυτό, κι αυτό ας είναι η πιο βαριά παραφωνία που θα ακουστεί ποτέ από τις καρδιές

(Σαιξπηρ)