Ξεριζωσου καρδια..

Kαι της καρδιάς: ―Ξερριζώσου, της είπα,και της βουλής μου: ―Παράλυτη πέσε!Σβύσου! Tης μνήμης, της γνώμης: Kοιμήσου!Tη φαντασία την έπνιξα, σπρώχνωκάθε χαρά στο γκρεμό, κάθε λύπητη μαχαιρώνω, κι ολάγρια μαδώνταςποδοπατώ της αγάπης τα ρόδα.K' έκραξα: ―Mάτια, κλειστήτε, και χείλημου, βουβαθήτε, κι αυτιά, μην ακούτε.Kι όταν το είναι μου ολόγυμνον, άλλο,ξένο και απ' όλα του γύρω και ολούθεσαν από αέρα και σαν από λαύρατο γοργοφύσημ' ακράτητο πήρεπρος τ' αξεδιάλυτου χάους το δρόμο,είπα:―Eσύ τώρα, εσύ τώρα, εσύ τώρα,γίνε Kαρδιά, Φαντασία και Mνήμη,δείξου Bουλή, γλυκοπρόσταξε Γνώμη,κάψε με Λύπη, Xαρά φίλησέ με,κλείσε μ' εσύ στην αγκάλη σου, αγάπη,στόμα μου εσύ και ακοές μου και μάτια.Kάμε μ' Eσύ, κλείσου μέσα μου Eγώ μουκαι με του είναι μου σμίξου το είναι!