Θεέ μου! Θεέ μου! Μα τίποτε δεν έχω μέσα μου που με μια καρδιά να μοιάζει! Πότε στραβός με πάει το πείσμα, τρέχω, πότε βουβός, με δένει ένα μαράζι. Από βουλή, από γνώμη δεν κατέχω. Ψευτοζώ με το τώρα, δε με νοιάζει για το χτες. Και για το αύριο; Δεν προσέχω. Η αρνησιά με γυμνώνει, με λεκκιάζει το ψέμα...Είμαι σαν ένα θηλυκό που όλο σε αργό καθρέφτισμα ξεχνιέται, είμαι αυτός που το μαύρο του εαυτό βλέπει όλο αγνάντια του...Είμαι το κακό που με την ίδια του ασκημιά χτυπιέται στη νύχτα που όλο πιο πολύ σκορπιέται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου