ΕΡΕΙΠΙΑ

Ερειπια...Παντου ερειπια...Η ψυχη μου ενα ερηπωμενο,μισογκρεμισμενο χαμοσπιτο...Ο ουρανος εχει βαρυνει επικινδυνα..Σταγονες βροχης πεφτουν εξαγνιστικα στο προσωπο μου..Νιωθω σαν να ξεπλενουν την ντροπη μου..Γιατι ντρεπομαι...Ντρεπομαι για την αφελεια μου,για το δοσιμο μου..Μισω το ψεμα σου μα περισοοτερο μισω την αληθεια σου...

Τα ποδια μου δεν με κρατανε πια..Οι δυναμεις μου με εγκαταλειπουν...Ολο μου το "ειναι"-τεραστιο και τσαλαπατημενο κουβαρι πια-αναζητα απεγνωσμενα απο καπου να πιαστει...Ματαια...Ψαχνω στα χαλασματα καταφυγιο...Να κρυψω την απογνωση,να κρυψω την τρελα,να απαλυνω τον πονο...

Καθομαι σε μια γωνια σα δαρμενο σκυλι...Γλυφω με μανια και μισος τις πληγες που μου ανοιξες...Θελω να ξεσκισω τη σαρκα μου...Να σε βγαλω απο πανω μου,σαν να μη με αγγιξες ποτε...

Θεε μου δεν αντεχω αλλο ξεπεσμο...Παλευω να κρατηθω στην επιφανεια..

Αγαπη και μισος κονταροχτυπιουνται...Αυτη η αναμετρηση ειναι ανιση...